Yalnızlığın yazgısında

Ismarlama artık yaşamak bana
Yoktan yaratılanlardan değilim ben
Ki
Var olandan pay çıkarmak ne haddime

Son aşkın son düeti ve son vedası düştü artık zamana
Akılda kalanlar
Niceleri niteliksiz hazlardan mutlu oladururken
Kimileri
Ölü doğar

Oysa sokak başlarına çığırtkan çocuklar oturtulmuş
Ve
Laf ebesi sakiler susmuş
İlk
Öldüğüm meyhanede

Sıradandır artık her gece

Ölümü bekleyen ben gidişinde

Yalan bir sualdir bu
Doğru söyleyenler öldüğünden
Değil

Yedi iklimin yedi evhamı düştü artık vicdana
Ve
Sevmek
Öldü bir çift eflatun gözde

Ellerimiz haz için dokunadurur artık
Tenlere
Ve dillerimiz haz adına yalan söyler sevgiliye
Bu çağda böyledir sevmeler
Ki
Öldüğümden değil
Zaten ölü doğduğumdan

Gece helal düşlere uyurken
Gün
Haram vakitler
Bırakacak artık

Oysa haramidir yıldızlar
Ve
Kanatlarından
Kan damlatır Anka

Bir yürüyüşteyim ve sır söylencesindeyim
Bütün savaşlardan mağlup çıkmış
Tarumar bir
Garnizonun en beceriksiz eriyim

Kendimden sual ederken
Kendi kanımda siyahı seyreyleyenim

Sustuğumdan çağladı aşk
Ve
Konuştuğumda
Öldü bu şehrin tüm şairleri
Hepsini ben vurdum

Yağmur düşüyor ağırdan şimdi
Ölümler yıkanıyor
Ölümsüzler yakılıyor