Saatler...
Çapraz edip sırları
Sabırsızlıkla çıkıyordu günden
En büyük husumet dildir diyerek

Derinleşiyor Gökyüzü
Tıpkı Mercan renkli elbise gibi kirpikleri siyah boyalı
Akşam gülünün suskun nefesi
Kızıl bulutun teninden yalnızlık giyiniyordu umarsız

Gecenin mizanında
Kaderin tebessümü sönüyor düşlerde
Getiremiyor yıldız ışıklarını, saf ruhlar
Vururken benliğimi yitik masal sıyrıkları

Çabaların hükmünden sabır kefenledi ellerim
Az sonra diğer yanımı mezar uğultusu sarar
Gecenin sırat köprüsünde bir enkaz bırakarak

Oysa ben
Yolluk niyetine yanağıma alıp gamzelerini
Gümüşi bir gölün seyrine iltica edeceğim

Sonra
Karanlığın ortasında siyah gölgeleri yıkayarak
Dökeceğim ay serenatıyla, gümüş gri
Sürünsem de nefes nefese
Sus molasında
Tanımsız koyarsınız adımı

Tıpkı adı aşk değil mi?
Vur koynunda geceyi
Bir yanı sonsuzluk diğer yani
Uçurum ki

Tüm yeminlere mirastır, duaların tan vakti

Söyle..şimdi
Sevdayı bilmeyene hangi gökler misal ki
Testiyi kendi gönlünde kırıp
Veda edip çıkar, çırak ehli



....