Ankara güzel şehir bozkırda açan çiçek
Milli birlik harcının karıldığı yersin sen…
Tarih sayfalarına altın harfle geçecek
Cumhuriyetimizin kurulduğu yersin sen…

Türk’ün birinci vasfı kahramanlık-cesaret
Türk’e ölüm demektir bu dünyada esaret
Gelince bin müjdeyle Atamızdan işaret
Yüreklerin namluya sürüldüğü yersin sen…

El buyruğu altında yaşamak farz olur mu
Miskin miskin oturmak bizlere tarz olur mu
Bu hâl hesap gününde kulca bir arz olur mu
Denip zafer yayının gerildiği yersin sen…

Osmanlı öldü diye miras hırsıyla yanan
Canım Anadolu’mu paylaşmaya soyunan
Türk’ü çaresiz sanan İngiliz Fransız Yunan
Emellerinin yere serildiği yersin sen…

Nedendir ben de bilmem Türk’e karşı bu hiddet
Allah’tan reva mıdır bir halka bunca şiddet
Altaylardan süzülen “Devlet-i Ebet Müddet”
Irmağının yeniden durulduğu yersin sen…

Yakışır mı zerrece bu seçilmiş millete
En zor gününde bile boyun eğmek zillete
Karamsarlık denilen kahrolası illete
İnanç zincirlerinin vurulduğu yersin sen…

Yaradan’ın kuluyuz Resul’ünün ümmeti
Bize güç-kuvvet verir erenlerin himmeti
Tazelendi yurdumun milletime zimmeti
Asırlık defterlerin dürüldüğü yersin sen…

Yerli-yabancı hain birlik oldu bir anda
Boğuldular sonunda akıttıkları kanda
Takat bitti sanılan nice kalbi viranda
İman mucizesinin görüldüğü yersin sen…

Millet ser-sefil düşmüş derdin bini bir para
Gönüller yorgun-argın gelen gün dünden kara
Biçare dalınırken karanlık ufuklara
Hüzünlerin ümitle sarıldığı yersin sen…

Siper oldu bedenler ovasına-dağına
Düşmedi aziz yurdum zalimlerin ağına
Girilip de topyekûn çağdaş ilim bağına
Aydınlık yarınların derildiği yersin sen…

13 Ekim 2007
Veli BOSTANCI