Şimdi,
O bildiğin,tanıdığın.
O yüreği sevgi dolu adam değilim
O kıskanınca suratını asan
Severken yüreğinden titreyen
O adam değilim artık.
Yanılmışım demek ki...
Sevmenin kutsallığını anlayamadın
Nedense çok değiştin birden..
Değer verdikçe,sevdikçe seni
Kendini bulutlarda görmeye
Ve.. çok üstten üstten konuşmaya başladın
Sevgimi ölçmeye,
Başkalarını örnek göstermeye
Hatta sevdikçe değişmeye başladın.

Sanma ki güzelliğin hep böyle kalacak
Zaman sana verilen güzelliği,
Bir gün geri alacak..
Yaşlanacak,yorulacak ve durulacaksın
O zaman yanında beni bulamayacaksın

Bense yokluğunda,
Boş bir sandal gibiyim...
Bir gün açık denizler ortasında
Bir buz dağına ya da Kayalığa çarparak
Paramparça olduğumu duyarsan
İftihar et kendinle
Çünkü..
Beni paramparça eden,
Ne bir buz dağı,ne de kayalık değil..
Sensin SEN.! !


A.Nevzat Uçar..
02/Kasım/1979

Nevzat Uçar


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.