Ben senin en çok..
Beni anlayan,
Hasretlerimi gören,
Yaşanmışlıklarıma iç geçiren
Sözlerimden hoşlanarak,
Sıkılmadan beni dinlemeni
Ve..
Beni daha da tanımak istemeni sevdim.

Yüreğimde kanayan yaralarımı farkederek,
Usulca dokunmanı,
Yüreğimi yüreğinle sarıp sarmalamanı sevdim.
Gözlerine bakarken duygularımın
Kanatlanıp uçuyor gibi olmasını
Sesinde,gülüşünde
Çok sevdiğim bir melodiyi dinler gibi
Bir Şarkı nın nakaratını birlikte söyler gibi
Ve..çarpan yüreğinin yüreğimde atması gibi
Huzurlu ve ferah duygularla sevdim.

Haaa...birde,
Yana yana
Kanaya kanaya
Nasır tutmuş yüreğimdeki
Yaralarımdan öpmeni sevdim.
Nedensiz,sebepsiz,beklentisiz sevdim..
Yani...
Anla işte.. seni karşılıksız
Ama..çok sevdim çoooookk...


A.Nevzat Uçar.
30/Haziran/2010...Saat:14-20
Tuzla-İstanbul..

Nevzat Uçar


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.