Başkalarının umursamadan unuttuklarını topluyorum
Bakışlarım da yıkanıyor bütün unutulanlar
En çok ellerim kanıyor
Sokaklar yanıyor

Biri yarım gülüşünü unutmuş camda
Gülümsüyor gibi odamda

Saçlarının gölgesi sürünüyor birisinin
Daha derinden bakan karanlık gözlerinden
Korkuyorum
Basmadan geçiyorum üzerinden
Ve sesler çok derinden

Kaldırımın sağına çöreklenmiş bir sızı
Bütün taşların suratı asık
Bir ihanet geçmiş olmalı sırıtarak
Biliyorsun sana gelmekti yola düşmemin nedeni
Bütün ihanetlerden uzak durarak
Yakalanıyorum kıskıvrak
Her yakalanan suçlu değildir bilsem de
Bir ukde kalıyor içimde

Kimsenin olmasa da uğradığı
Solumda bir çeyiz sandığı
Çok alımlı
Kimin içini unutacağını bilmediğim bir sandık
Umutlar henüz kozaymış pamuk tarlalarında
İki pamuk deriyorum habersiz
Ölçüsünü bilirmiş gibi ellerinin
Beyaz eldivenlerini çalıyorum bir gelinin
Eğilip içine bakıyorum usulca
Bütün yollar tutulmuş
Kaç göz var içinde unutulmuş

Kadimden kalma iki damla gözyaşı
Boydan boya yanıyor çarşı
Sandığı bir daha açamıyorum
Oysa unutmak ne mübarek şeydi
Unutamıyorum





Hayrettin YAZICI