Bİr gÜn oldu saçlarından
Gözlerinden aşağı süzüldüm...
Bir gün oldu dudağındaki iki çift,
Düğümlenmiş iki söz oldum

Bu kadarmış ezip geçilen ,
Hevesimin doruğunda sevdayı eriten
Sonbaharın damlalarını yağmalayan
Yüzümdeki ayrılık habercisini silip geçen...

Anlatmak,haykırmak oldu
Boşaldı gözlerim
Sırtımda kalıplaştı ağır zincirim
Yine de dön bak bir kere

DAğların en sarp en keskin
Ulaşılması çaba isteyen
Karların üzerine çekinerek kurulduğu
Anlatımı dakikaları daraltan nitelikteydi...
Üzerinde benek benek
Buram buram sevgi taneleri kovalayan
KIrmızılı pembeli beyaz güller misali,
Bildiğim her kapının
Geriye dönüp bakmasını zorlaştıran...
Görenlerden biride hayret etmesin,
Sevda düşürmesin
Duruşundaki esintiye

İşte,işte biri de bana dönük kalmış gece heralde
Uyandığında gözlerimin önüne düşüp
Tekrar yüreğime daldı...
Benimle birlikte uyandığında
Mühürlenmiş bedenimiz kalakaldı karşımda...
Oydu işte ,
O gözlerdi esintisini takip ettiğim
Ve yüzünü bana çevirdiğinde yakaladığım
Yemyeşil mutluluk kokan
O volkan püsküren gözler
Seni çok beklemişim meğer...


-SERHAT CEM PARLAZ
(Yolun ucundakiler ve her yerdekiler)