Yitikti umutlar;
Kapayıp kapısını umudun, mührü vurmuştum senden evvel,
Boşluğuna asmıştım anahtarını, ulaşılmasın diye gökyüzünün,
Nasıl da ulaşmıştın oraya, bari öncesinden bir haber ver,
Ne bileydim bir gün işin bitince tekrar yerine koyacağını?

Yürekti bu;
Sen bir güzel bahaneydin, bana en güzelinden aşkın,
Bense bedevi bir viraneydim, en bahtsızından şaşkın,
Gönül kendinden geçmiş; sevgisine, sevdiğine düşkün,
Ne bileydim bir gün geçip gidip, beni öksüz koyacağını?

Dedim kendime;
Sessizliğin adını sen koydum, sırf sessizlik çare diye yarama,
Her şeyin cevabı suskunluk olmuş, dedim başka cevap arama,
Umud-u aşk’ı ekmek eyledim, bir gün aç kalmak da var ama
Ne bileydim bir gün bende aç kalıp, başka yürekte doyacağını?

İşte Böyle;
Geldi diktatör kader, omzuma taht kurup böylesi oturdu
Gönlümün sarayından -yüreğinden- aldı beni, gururuma dokundu
Hiç ayrılmayız demiştik hatırlarsan, sanırım nazarımız dokundu
Ne bileydim bir gün aşkın kadere böyle boyun eğeceğini?

Mr. KeF/SıЯ@đιŠι 3Ski©i