Bülbül, sesin kucaklıyor sinemi
Usul usul çekiyorsun pencerenin köşesinden
Şehrin sükunetli alacakaranlığına gözlerimi
Ey bülbül! Senin aşkınla, sesinle
Sevdalanmıştım, yine mi!
Yine mi gözyaşı paklar beni, yine mi..

Sen,
Bir adamı idam ipine salmış gibisin şimdi
Ve ben,
Son duaların kaleminden çalmışım sanki aşkı

Bülbül, sesin gıdıklıyor tenimi
Hafif hafif dokunuyorsun bedenime baştan aşağı
Hazırlarmışcasına o ak kumaştan kefeni
Ey bülbül! Senin aşkınla, sesinle
Deryalanmıştım, yine mi!
Yine mi canın fırtına çeker, yine mi…

Sen,
Adımı gecenin semasına yazmış gibisin şimdi
Ve ben,
Ölümün ucuna varmışım, sanki son uyku yaklaştı

Bülbül, vur sesine sessizliğin gemini
Tiril tiril titretiyorsun, eritiyorsun içimi
Derdin nedir, yoksa ölçmek mi yaşamaya gücümü
Ey bülbül! Senin aşkınla, sesinle
Ayaklanmıştım, yine mi
Yine mi düşürmek geçer beni içinden, yine mi…

Sen,
Rıhtımını yoklar gibisin sonsuzluğun şimdi
Ve ben,
Ona ulaşır gibiyim, yolum Mevla’ya düştü

Bülbül, kır şu kaderin sözü geçilmez elini
Yavaş yavaş da okuyorsun bana veda kasidesini
Yumulmuş gözlerin, içli okuyor, biliyorsun işini
Ey bülbül! Senin aşkınla, sesinle
Çoşmuştum, yine mi
Yine mi matem sokarsın içime, yine mi

Sen,
İçimi dönülmez zamanın hıçkırıklarına boğdun şimdi
Ve ben,
Nefessiz kalmış gibiyim, cancağızım soluğunu şaştı

Bülbül, etme ne olur!.. getirme ölüm fermanımı önüme..
Kırıp geçtin gönlümü!.. götürme son nefesimi ölüme..

Mr. KeF/SıЯ@đιŠι 3Ski©i