Gövdesi kapı aralığına sıkışmış
Yarı yarıya varlığıyla yokluğunu kanıtlar gibi
İkidebir, sokakta kimseciklerin olmadığını, fırsat bilip
Pencerenin Korkulukları arasından, sokak diplerine kaçamak bakışlarla atmakla
Yaşadığını kanıtlamak ne kadar doğruysa eğer
Başını kuma gömüp, görüleni görmemeye çalışmakta
Aynıdır aslında baktığın zaman.
Caddelerde eylem adımlarıyla , büyüyen kalabalıklar
Çoğalırken, kafası korkulukların arasın da gidip gelen canlı
Korkudan gövdesinin üstündeki fazlalığı içeri alır
Ne olur ne olmaz niyetine.
Bellimi olur hani, yanlışlıkla fanatik bir eylemci
top sanıp röveşata yapabilir, bu akılsız başı .

Kalabalıklar gitgide yaklaşıyordu, sloganlarla
Yaşasın bir Mayıs, yaşasın emekçiler diye
Her taraftan insanlar sel olup akıyordu,
Adresi çok önceden belirlenmiş meydana.
Kalabalıklar çoğaldıkça, sessizlikte kayboluyordu.
Polisler de yine her zaman ki gibi,
Köşebaşlarını tutmuş, düşman yolunu gözler gibi
Ateşlemeye hazır gaz bombalarıyla.
Oysa hiç düşman yoktu ki ?
Ama nedense hep düşman bellediniz !
Oysa ki eylemlere gelen emekçiler,
Sizlerin bacı ve kardeşleri de olabilir.
Bu yalnızca bir bayram, bütün emekçiler için.
Bir mayıs bayramı.
Ve emekçiler Taksim meydanına yürüyorlardı, dört koldan birleşerek.
Onlar için kutsal olan mekana,
Karanlık geçmişiyle hiç yüzleşmeyenlere inat.
Ellerine umudun rengiyle, yüzlerinde ki emeğin değeriyle
Hep bir ağızdan, yaşasın 1 Mayıs diye haykırıyor yürekler.
1977 yılını saygıyla anarak.

Hadi ne duruyorsunuz?
Sizde en güzel kıyafetlerinizle renkkatın 1Mayıs’a
Göreceksiniz, herkes size selam duracak
Nasırlı ellerinizden utanarak.

Benim doğum günüm bir Mayıs .