Onunla ilk tanışmamız, tesadüf bile denilmeyecek kadar
Garip bir şekilde olmuştu, bimem hatırlarmı ?
Umutsuzca düşmüştü sokaklara, dağınık saçları ile
Mecalsiz ve hayal kırıklarıyla.
Ben ise işyerine geçkalmışlığımı fazla umursamadan
Yola koyulmuş, yaşamın verdiği heyecanla.
Aykırı esen rüzgara rest çekiyordum, gri renkli parkamla
Sonra zaman durdu benim için, o andan sonra
Yüzü düşerken bir ay gibi, yüreğimin mahremine.
Ve artık hiçbirşeyin , eskisi gibi olmayacağını
Bilmeyecek kadar da acemiydim, ben aşkta.

Sanırım yeni ayrılmıştı sevdiği adamdan,
Karalar bağlayarak düşlerine, düşmüştü sokaklara
Ayrılığın verdiği hüzünle.
Henüz yeni sönmüş sokak lambasının altında ki bankta
Öyle mahzun duruyordun ki, o an konuşmasam eğer
Sessizlikte kaybolacakmış gibi geldi bir an .
Dokundum ellerimle, ayazda buza kesmiş ellerine
Anlatın dedim, belki yardımcı alabilirim size
Hiç iyi görünmüyorsunuz, boş verin dedi,
Zaten ben anlatsam da siz anlayamazsınız,
Evet doğru nasıl anlayabilirdim ki, yaşamadığım bir duyguyu
Öyle sessizliğe bürünmüştü ki,
Sanki elleri gibi, yüreği de ayazda buza kesmişti.

Sonraları sık sık görüşmeye başladık
Her işyeri çıkışı parklarda görüşerek
Aramazda duygusal bir bağın benim için aşka dönüşeceği
Ta o ilk tanışmamızda su yüzüne çıkmıştı.
Bazen bilincinin , farklı düşüncelerle dağıldığını seziyordum ,
Ara sıra dalıp, bakışlarını başka çağlarda dolaşırken yakaladığım da.
Yüzüne baktığım anda, suç işlemiş yaramaz bir çocuğun-
Yüzü gibi kızardığını, belli etmemeye nede çabaladığını
Unutamadınmı diye, ne çok sormak istedim oysa ?
Ama yüreğim elvermiyordu birtürlü sormayı
Kaybetmekten korktuğumdan olsa gerek.

Yaklaşık sekiz ay sürdü birlikteliğimiz
Sonra ansızın geldiği gibi kaybolup gitti günün birinde
Ve her iş çıkışı buluştuğumuz parkta buldum yüreğimi
Belki bir şakadır diye, şimdi şu ağacın arkasından çıkıp gülümseyecek bana
Gamzelerini aşkla sunarak .
Bir daha hiç göremeyecektim kendisini
Oysa çok sonra anlamıştım, gitmek için bana geldiğini.

Biliyormusun, vefasız sevgili
Ben sana gelirken, hüzünleri göze alıpta gelmiştim
Ama sonradan bana, ayrılığı armağan edeceğini, hiç hesaba katmamıştım inan.
Ondan olsa gerek artık, aşka inanmayışım.
Bana şimdi ki sevgiler, inandırıcı gelmiyor inan
Çünkü el ele dolaşan bütün sevgililer,çeplerinde ayrılığı taşır olmuş.
Bütün ihtimalleri göze alarak...

Yaşar Çetinkaya
Malazgirt.