Bir ege türküsünde yanıyor yüreğim,
En yangın gecesinde bağlamanın,
Sol yanından kurşun mu yemişim?
Tutamamış mıyım yar elinden bir kez olsun?
Bahar mı gelmiş memlekete ansınızın?
Beter bana mı kısmetmiş?
Ranzamın yanı başında karanfil kokusu.

Hayat hapishanesinin müebbet mahkûmuyum,
Ellerim kelepçeli, ayaklarımda prangalar,
Yüreğimde o meşhur yangınım.
Hücremin penceresinden güneşi izlemekteyim.
Nikotin kokusu parmaklarımda,
Hayalin gelir geçer zihnimden,
Sen gelir geçersin salınarak,
Ruhum esirin, bakar kalır ardından.

Biliyorsun işte erkeklik var serde…

Ölmeye mecalim yok bilesin,
Gülmeye hasret bir simanın ardındaki çocuğum,
Yitirilmiş gitmiş olsa da zavallı çocukluğum,
Sensiz epeyce eksik senle oldukça yokluğum,
Bir şiirde kaybolup bir ezgi de var olurum,
Sana çok benzeyen bir çiçekle birlikte.

Senin için tüm bu yazılanlar,
Senin için gökyüzünde bulut, yeryüzünde umut.
Gardiyanı benim mahpusluğumun,
Özgürlüğü sensin ve umudum.
Nazlı sabah seher uykularımı yangınıyla yok eden
Ve küllerimden yeni bir ben var eden
Elbet sensin sevgili.


( Ahmet Arif, Orhan Veli ve Yılmaz Erdoğan’a saygılarımla…)