Üzgün olduğumu sanıyorsun,
Belki de kahrolduğumu
Ya da ince hastalığa tutulduğumu.
Yanılıyorsun.
Çünkü üzgün olmak için bir sebebim yok,
Çünkü sen yoksun...

Kurumuş ağaç dallarına benzeyen ellerin yok
Ne de gök gürültüsüne benzeyen sesin.
Bana neden bu kadar kötü göründüğünü söyler misin?
Ya da benim seni nasıl sevdiğimi?
Büyülemiş olmalısın mutlaka beni
Ya da sana aşık olan her hangi birini.

Nasıl göründüğün değil bahsettiğim,
Çünkü bedeninden değildi benim çektiğim.
Kömür karası vicdanın
Ve ondan daha kara ruhun anlatmak istediğim.

Her insan güzeldir, yeter ki insan olmasını bilsin,
Karşısındakinin gözyaşlarını vicdanıyla silebilsin.

Üzgün olduğumu sanıyorsun, biliyorum
Belki de kahrolduğumu
Ya da ince hastalığa tutulduğumu.
Yanılıyorsun.
Çünkü üzgün olmak için bir sebebim yok,
Çünkü sen yoksun...