Gerçeğin üzerinde uçuşurken hayallerim,
Gerçeğin bizzat altında ezilmekteydi benliğim,
Haylaz bir hayalperest dolaşırken zihnimde,
Gerçeğin gölgesinde ve de sanki çile çekmekte.

Benden de geçtiler ansızın, o zamanlar çocuktum,
Bazen gayet azalmıştım çoğunlukla çokluktum.
Varlığımın içinde kaybolmuş bir yokluktum,
Kırmızıydı düşlerim, buz gibi soğukluktum.

Yalnız yanan için mi aranmalı serinlik,
Bedenimdeki kuytuluk, ruhumdaki enginlik,
Hiçbir yere ulaşmıyor hayatındaki dinginlik,
Yalnız yalanlarım var, bir o kadar da bezginlik.

Aldanırken renklere siyah beyaz bir denklikte,
Aldatırken kendimi var olmayan bir iklimde,
En çok ben kanmışım kanayamayan sersemlikle,
Bir ben eksik kalmışım tam sandığım kendimde.

Sanrılarımın içinde salınırken sancılarla,
Karanlığımı buluverdim aydınlık acılarla,
Şiir diye yazdığım ömür tüketen anlardı,
Kendimi kandırdığım varolmayan zamanlardı.