Gece öksürüğüm deniz dönüşü topladığım,palet torbamdaki ihlamur çiçekleri ile beraber,bekleye dursun beni...
Ben,çiçeklerle bezediğim kütük başı köşemde,mutluluk şarkısını mırıldanırken,kelebeklerin dansını seyrediyorum.
Köşeyi dönsem ölüm,
Sen imkansız,
Sensizlik imkansız,
Aşk imkansız...
Bir şarkı takılıyor dudaklarıma.
Hayret! niye biryerlerim kanamıyor?
Ve düşünüyorum.

Yüz yıllar boyu,AŞK İÇİN,beyinlerimiz nasıl da yanlış bileylenmiş?
Bunun için ne acılar,ne kahırlar çekilmiş,
Ne saltanatlar yıkılıp,ne tarihler değişmiş.

Bencilliklerinin tapınağına, aşk adına,. egoları için ne kurbanlar vermişler.

Aslında,YAŞAM başlı başına aşk!
Evren aşk için yaratılmış baştan sona...
Recel yapar gibi,bu gül bu vişne,diye
Kavanozlara koyup buzdolabına kaldıramazsın...

Kaybedersin...
Sen kaybedersen insanlık kaybeder...

Arı her çicekten bal alıyor,
Sen de öyle kucakla yaşamı...

AŞK HER YERDE VAR.
Recel kavonozlarında saklama yüreğini...
Özgür bırak; o da kelebeklerle dans etsin.
Yaşamı kutsa...