Keşkeler.. keşkeler.. Yaşamda elbet pek çok KEŞKELER var..
Var da benim için en büyüğü , en acıtanı, YÜREKTEN SEVMEK..
Börtü böceği, esen yeli, kırılan dalı, çorak toprağı. susuz yazı..
En taş omuzda ağlamak, en soğuk yüreğin kapısını çalmak,.
Uçurumdaki dala tutunmak,fersiz gönüllerde ışık aramak..
Nefret çiçek açar mı düşman yara sarar mı demeden SEVMEK..

Gürültü çok kapımda..
İncelik, nezaket. zerafet,
Çinili bir tabak gibi asılı duvarımda..
Derin mi derin sukutum..


Ama artık yorgunum; boyalı yüzleri silmekten,renk aramaktan
Taze çivit mavisi..

Keşke diyorum keşke..Bir de becerebilseydim kendimi sevmeyi..o zaman YALNIZLIK kanatlanır mıydı acaba?..