acımasız bir hayatın en çıplak yanlızlığı benimkisi
kırık dökük rafların üzerindeki eski bir kül taplası kadar
yorgun ve tüm yanlızlığa karşı sönmüş bir volkan gibi...
umudu düşlüyorum tekrar canlanacağım zamanı
ama
sürekli itiyor beni yanlızlığa bu acımasız hayat
ve düşlüyorum
yeşil mutluluğu...
yeşile duyulan özlemi...
sevgili günleri
ama ne sevgiyi görebiliyorum nede sevgiliyi
kalıyorum yalız başıma
bir kraterin ortasında ...
acımasız bir hayatın en çıplak yanlızlığı benimkisi.
belki sahiplenmeyiş
getirdi bu yanlızlığa
belki korkaklığım
ama düşlerim hep yanlış sevdalardan yana oldu
hep direndi yanlızlığa karşı
ama ne sevgiyi gördü ne sevgiliyi
söylemiştim ya ey hayat kalmıştım kırık dökük bir rafın üstünde
küllenmiş umutlarla.
bu şehir aldattı sevdasını haykıran mecnunları
bu şehir aldattı sevgiyi düşleyen hayalperest yanlızlığı
bu şehirde aldatıldı sevgili
sevgiye aldandı sevgi
sevgisiz kaldı sevda
sevgi aldattı özlemi
özlem kandı sevgiye
sevgi yandı...yanan volkanın içinde
acımasız bir hayatın en çıplak yanlızlığı benimkisi
belki düşündüm sevgiyi ama görmedim hiçbir zaman
SEVGİLİYİ
UMUT İSLAM AYAR