Seven kadın…
Hırçın olur...
Kıskanır...
Ya içine atar üzülür...
Ya, kendine zarar verir...
Kalbini yaralar...
Dönem dönem yarasını kanatır...
Kendi kendine üzdüğünü de çok iyi bilir...
Zamanı geldiğin de, kendi yaralarını sarmasını da bilir...
Ve acısına da sahip çıkar, sevincine de..
İçinde yanan ateşe asla yenik düşmek istemez...
Arzularıyla filizlendirir dokunduğu her şeyi...
Her kim!
O, istemeden dokunmaya kalktığında yüzünü tırmalamayı dabilir...
Vahşi bir kısrak gibi teper...
Adamın feleğin şaşırtır...
Çünkü kadın dürüstlük ister…
Yüreği yüreğine değecek insan ister...
Gülüşü gülmesine...
Acısı gözyaşına değecek, insan ister....
Çünkü kadın…
İnsan gibi yaşamak ister....
Huzur ister...
Şefkat ister...
Sevgi ister...
Bunlar olmayınca kadın isyan eder...
Kadının isyanı ise, dik başlılığından değil!
Varlığına, kişiliğine, umuduna..
Daha da önemlisi....
Yarınına duvar örülmeye çalışılmasına, isyan eder, kadın!
İçindeki isyan büyüdükçe...
Daha kararlı ve daha mücadeleci olur...
İsyanı içini yaktıkça sertleşir kelimeleri...
Bir balyozdan daha serttir bir kadının sözü...
Çünkü, biri dişlerini döker diğeri düşlerini....
Dinçer Dayı