Dilime vurgunlarda sevdan.
Her kelamın bir susuştur,
Duraksarım...
Biliyorum,
Tonlama hatası var şarkıların.
Her biri tokat makamında...
Ondan her es/inde ayrı kanarım...
Evet baba haklısın,
Hissiyatı kalmamış maneviyatın
Kullan at gençliğin faturasını
Aşka çoktan kesip
Şeytanın eline verdik.
Paslı bir demir gibi ağır dudaklarım
Adını anmaya mecali kalmamış anlayacağın.
Yine kelimelerim koynumda uyudum dün gece.
Sayıklarken,
Sabun köpüğü gibi yıldızları kaydı şehrin gökyüzünde.
Aşk adam eder insanı derler,
Ben bu vücuttan çıkıp sana büründüm.
Yüzümü sürdüm özüne,
Battım sonuna kadar hüzüne,
Bölündüm.
Ucu kancalı notaların çukuruna gözyaşlarını gömdüm.

Baba,
O kadar da kolay değilmiş bak,
Elimde iskambil kağıtları ağlıyor
Hiç oluşturamadığı kulelerine.
Birleştiremediğim domino taşları...
Daha birine dokunmadan
Diğerleri yıkılıveriyor.
Kumdan kalelerimin anahtarını
Denizler aldı.
Baba,
O kadar kolay değilmiş bak,
Aşk adını
Yüzümdeki haritadan çaldı.

Hangi pencereyi sıkı sıkı kapatsam
Pervazlarından hasret sızıyor.
Baba hadi sarıl,
Üşüyorum
Bu canı bir sen anlıyor...
Ve seni anlıyor olmak,
Bu zemheri yüreği
Her geçen gün biraz daha çok yoruyor...



Elif SEZGİN