Beddua sanma sakın sözlerimi sitem bil.
Kâbusum oldu sevdan acılara büründüm.
Hangi derde yanayım? Yürek bu, mangal değil.
Bir tek aşkın yüzünden yıllar yılı süründüm.

Bir türlü değerimi anlayamadın gittin.
Sanki ben gözlerine bir çöp gibi göründüm.
İncittin onurumu, âleme paspas ettin.
Pis ayaklar altına sürtünerek yüründüm.

Sen, insanlık sevgimi ihanetle bir tuttun.
Hani sen yaşadıkça iffetindim, arındım.
Çok sevmiştin ya beni! Söyle nasıl unuttun?
Hani bebende candım? Can parçandım, yarındım.

Sen ki gönül tarlama çile ektin aşk biçtin.
Dizlerinde takatin, gözlerinde ferindim.
Canından çok severdin şimdi nasıl vazgeçtin?
Bunca yıllık emeğin, hani alın terindim?

İsyankâr bu sevdanla şimdi başım belada.
Vazgeç benden diyorsun, boşuna mı direndim?
Benden eser yok sende, her yerin istilada.
Hani o yüreğinde dolmayacak yerindim?

Hep ısırdın, öpmedin o al yanaklarımı.
Hani canında bir can, yüreğinde erindim.
Sen kırdın dallarımı, kestin budaklarımı.
Şimdi ölü gibiyim; hani senin yârindim?


Süleyman Göktekin