Bir istasyonda yalnızdım
Neler alıp götürmüştü hayat benden
Geriye bir avuç umut kalmıştı
Az önce trene binip giden
Bu istasyon ölüm müydü benim yüzüme gülen?

O gitti ben kaldım geriye kekremsi tatlar dudağımda
Ufacık bir gülümseme elmacık kemiklerimde
Bir hataydı belki de buraya gelmek
Aldıklarını geri vermeyeceğini bile bile

Bu raylardan geçtim ben
O kara trene binmeden
Gözyaşlarımla konuştum tren rüzgarı eşliğinde
Belki de bitmiştim bir yanakta onun gibi ben de

Nefretle baksam da aşıktım ben bu istasyona
Hayrandım eskiden dimdik duran binasına
Ne hüzünleri ne sevinçleri yaşadı merdivenlerinde
Ne damlalar biriktirdi...

Ne bir tren şimdi ne de yolcular
Sadece eski oturaklar ve hatırlamakta zorlandığım hikayemle
Akıp gittiğim o raylar var
Bir de son trenle bana dönen o bir avuç umudum
Ben de yolcusuydum çok eskiden bu harabe istasyonun...