Sustu...
O an konuşmak gelmedi içinden
Sokaklarda akıp kaybolmuştu
Ama bulacaktı kendini mecbur
Dönecekti geri
Yağmur damlası uyandırdı onu
Yoksa uyanık mıydı?
Bilmiyordu...
Dudaklarını açmak istemiyordu
Üzerindeki gözlere inat
Neden böyle beklerlerdi ki?
Ne söylenebilirdi çaresizlikte?
Bir kağıt parçası üstüne mi kuruluydu cümleler?
Matlaşmştı.
Üzerindeki kıyafetler siyah beyazdı şimdi
Eski filmlerden karelerdi gözlerindeki
Yoksa gerçek miydi bu?
Anlayamıyordu...
Bomboşluktu ta derinden hissettiği
Belki de yalnızlıktı
Kim bilerbilirdi ki?
Özlem duydu içinde belli belirsiz
Neyi mi özlemişti?
Kararıyordu...
Havayla birlikte o da sessizliğe sığınıyordu
Dudakları titriyordu şimdi
Tekinsiz bir ezgi gibi titriyordu
Bavulunda muğlak kalbi
Gidiyordu...
Sonbahar rüzgarını estiriyordu veda şarkısı
Ve artık o da bitiyordu
Sadece gidiyordu...
Konuşmadan,bilmeden,anlamadan,kararmadan!