Anlat ey koca çınar! Anlat ki anlayayım
İçten içe tükenip bu yanışlar nedendir?
Bir yâren arıyorsan seninle ağlayayım
Şu hâlin; yüreğimi pâre pâre edendir.

Sen ki; yedi düvele duruşuyla nâm salan
Kökünden yaprağına âbide-i vakarsın!
Heybetiyle uzayıp, tevazuyla kısalan:
Bir kez devrilmeye gör; ne ocaklar yıkarsın!

Nedendir bir mâziyi iç çekip anışların?
Kahrediyormuş gibi bu sükûtun nedendir?
Sanki baltadan mıdır sinsi budanışların?
Sırtından vuran eller bak hangi hanedendir!

Bilirim gecelere yol veren akşamları
Sabahları kızartan kızıllığı bilirim!
Mum ışığında sönen sözde ihtişamları
..Ve onlarda gizlenen rezilliği bilirim!

O mâlum karanlığın her doğan şafağına
Bir gecelik rengiyle muammalık tâlipken
Nasıl ay doğacak ki meçhûlün âfakına?
O nuru törpüleyen onursuzluk galipken!

Velev ki cilbab olsa geceye giydirilen
Günah günah fışkıran bu ayıbı örter mi?
Rezalette boğulup bir lütûfla dirilen
Başını uzatıp da: - " hadi çorap ör “ der mi?

Ne hakanlar tanıdın ne sultan ne hünkârlar!
Umutlar öğütülüp metruk eserler kalmış
Bir tarih ortadayken beyhudedir inkârlar
Saltanatın yerini ağalık, beylik almış!

Histerik tutkuların zincirsiz köleleri
Sevda kamuflajında Leylâ’dan Leylâ olmuş!
Yerle bir edilirken kurgusal kuleleri
Duyulan son sözleri yalnız vâveyla olmuş.

Şizofren yalanlardan sîmalara akseden
Dikiş tutmaz perdede tasarlanmış rüyadır
Utanç penceresinden cilveleşip raks eden
Sahte görüntüsüyle işte gerçek dünyadır!

Çınar, ey koca çınar! Dert etme değmezleri
Bu fütursuz nâralar oldukça mânidardır!
Rüzgârın çöktürür de âsi baş eğmezleri:
Her baykuş bir gün anlar, nâmı; cürmü kadardır!...