Sn hemşehrim...şiirinizde
bende kendimi hedef olarak görmedim..bir nebze anlayışınıza biraz daha ılımanlık getirmeniz açısından belki böyle düşündüm..ister özür dileyin ister dilemeyin beni hiç ilgilendirmez ama insan olarak iki şiir dostumun kendi açılarından üzülmelerin e bende üzüldüm.. hiç bir zaman size hemşehrim demekle kendime bir anlam çıkardığımıda kabul etmiyorum...alçak gönüllülük ve mütevazilik ALLAH'ın katında en makbul olanıdIır... Bunun bilincinde olarak istemiyerekte olsa konunuza karıştım... Hep ben biliyorum diyerekte böbürlenmek ve insanları küçük görmekte bana göre değil... onun için özür dilemek büyüklüktür diyerek bir nebzede olsa sizi rahatsız ettiysem ÖZÜR dilerim hemşehrim.....Mertlik kelimsene gelince sizin
..."Mâsum edâsıyla tüyseydin keşke!..." dizelerinize göre kaçmadığımı belirtmek içindi.

Sizi, ya da başkalarını şahıs olarak hedef almaktan ziyade benim derdim hep anlayışlarla olmuştur Ayşe Eda hanım. Anlayışlardaki bana göre yanlış olanlarla ve bozulmuşluklarla.

Şiir okumak için o şiirin sâhibi ile yakınlığı ya da uzaklığı ölçü almanın doğru olmadığına inanırım. Eleştiri yaparken de..
Bunlar ayrı ayrı şeyler.

“kaçmak mertlik değildir “ derken ne demek istediğinizi tam olarak anlayamadım.
Bir kaçan mı var?

Takdir edersiniz ki “ Mertlik “ kelimesinin anlamını az çok bilenlerdenim. Çok sık telaffuz edilmesi, her yerde kullanılması çok doğru değil kanaatimce.

Eyvallah!

Mehmet Bey;
Şiirinizi şahsımı düşünerek yazmadığınıza eminim. Orada öyle bir ifade de kullanmadım. Göndermelerinizin kimleri kapsadığını bildiğim için kendime pay çıkardım. Bundan kırılmış da değilim. Üstelik şiirinizi de çok beğendim.
Yorum bırakmasanız da, son iki şiire kadar beni takip ettiğinizi biliyorum. Bu bilgiden yola çıkarak bazı şiirlerden etkilenip anında nazire veya dörtlük yazdığımın umarım farkındasınız. Bu şiir de onlardan biri oldu. İyine birilrsiniz sanırım, düşünüp taşınarak yazanlardan değilim. (Olmak istiyor, duyguyu kaybetmekten korkuyorum.
Sizden müsaade almadım çünki sizin kadar, hatta hiç kırıcı yazmadım, Özellikle takdirlerimi belirttim.
Eleştirim, kullandığınız üslup üzerineydi. Şiiri eleştirinize söz edip, 'Şurayı yanlış demişsiniz' demedim.
Yineliyorum, keşke özeline yazsaydınız. Hiç kimse mükemmel değildir. Empati yapmanızı rica ediyorum. Okuduğunuz bütün şiirleri aynı yoğunlukta mı eleştiriyorsunuz? Size aynı davranış yapılsaydı ne hissederdiniz?
Hiç sözünüzden caydığınız olmadı mı?
Sekiz yıl özürlü öğrencileri okuttum. Başarının anahtarının; sevgi, hoşgörü, güven verme, en küçük başarıyı takdir etme, eleştiriyi özelden, kırıcı olmadan yapmak v.s. olduğunu biliyorum.
O arkadaşımız heceye yeni geçmiş, tomurcuk güldür. Özelden gerekeni yapabilirdiniz.
‘değil sulanmayla; dibine hangi maddeyi koyarsanız koyun etki etmeyeceklere, üstelik kabul de etmeyenlere neden aynı hassasiyeti gösterelim ki?’ Cümlenize hiç katılmıyorum. Nedenini; “On Dört Yaşındaki Öğrencinin Okumaya geçiş Ve Başarı Öyküsü’ ve ‘ Oleeeyy Aferin Aldım’ yazılarımdan birini okursanız anlarsınız.
O zeminde hiç kaymadıysanız can-ı gönülden tebrik ediyorum.
Kabul etmeseniz de ‘Edebiyat Defteri’ sitesi benim gözümde kocaman bir ailedir. Eleştiriler, yerden yere vurmadan yapılmalıdır. Şiire başladığım aylarda bu siteye geldim. Tomurcuk gül gibiydim. ‘Marmara Üniversitesi Hastanesi’nde’ Adlı şiirimde dördüncü mısralarda Hastanenin adını yazdığım için hece sayısını tutturamamıştım. Yirmili yaşlarda bir genç eleştirmek istedi, müsaade ettim ve eleştirisini ‘Etkili Yorum’ seçtim, bakabilirsiniz. Özetle eleştiriye açık biriyim.
Edebiyatçı değilim, bu yanıtta da birçok hata bulabilirsiniz. ‘Hatasız bir Allah’ deriz. Sizde de hatalar olduğunu unutmayınız. Örneğin; Hitap sözcüklerinin baş harfi büyük yazılır. ‘Fatma hanım’ derken ‘H’ harfi büyük olmalıdır :)
Dörtlüklerimin önce şiir olduğunu da unutmayınız…
Bu yanıtı yazmaya başladıktan sonra çeşitli nedenlerden defalarca ara vermek zorunda kaldım. Dilerim konuda kopukluk olmamıştır.
Saygılar.

Fatma hanım,

Şahıslardan çok anlayışlardaki bana göre yanlışlığı hep hedef almışımdır. Bu mısralar kalem düşerken doğrusu hiç aklımda yoktunuz. Ama, üzerinize alınmanızı ancak bir anlayış özgürlüğü ve tercih hakkı olarak değerlendiririm.

Ben, size ; “ şairden müsaade almadan eleştiri yapılmaz “, siz neden yaptınız demeyeceğim. Hakaret babında olmayıp, kişilik hedef alınmadan; şiir ve içerikle alakalı düşünceler elbette paylaşılacak. Yorum ve eleştiri istemeyenler için site yönetimi “ yorum istemiyorum “ menüsü koymuş ve şiir yayımlayanların bu tercihi kullanmalarına olanak sağlamıştır. Ayrıca, kişi yasaklamak ve engellemek mümkün olduğu gibi site kuralları işler hâlde olup, siteyi aşan durumlarda da Türkiye’deki hukuk sistemi hep açıktır.

Yazdığınız iki dörtlüğün şiirdeki dokusal ve anlamsal teknikle çok uyuştuğunu düşünmüyorum. Müsaade ederseniz içeriğiniz ile alakalı bir iki şey de ben söylemek isterim.


“Ucunda madalya olmasa bile
Bazen de sözünden caysaydın keşke!”

Bir kere yapılan çoğunlukla alışkanlık olur. Bir başka yönü daha var ki; aynı kararlılık her zaman ve her zeminde gösterilmez ise eğer ve adil bir şekilde davranılmazsa diğerlerine haksızlık olmaz mı?

“Suyunu verseydin tomurcuk güle

Sanıyorum, sizinle tomurcuk ve tomurcuk olmayanlar konusunda aynı düşünmüyoruz. Büyümeye ihtiyacı olan ile artık büyüyecek mecali olmayan arasında bence fark vardır. Tomurcuklar her türlü özeni hak eder. Hatta onların dikeni bile batsa çok acıtmaz. Ama, değil sulanmayla; dibine hangi maddeyi koyarsanız koyun etki etmeyeceklere, üstelik kabul de etmeyenlere neden aynı hassasiyeti gösterelim ki? Su, hele çağımızda çok idareli kullanılması gereken bir değerdir.

“ Sen de o zeminde kaysaydın keşke!”

Ne güzel tavsiye!
Zannediyorum, gençlerin bunu çok önemsemesi gerekecek!
Ama, bana göre değil..


“ Bir aile olduk; ciciyiz, canız “

Velev ki aileyiz diyelim.( tam olarak katılmıyorum da..belki mecazi) Aile mensupları birbirlerinin eksiklerini söylemeyecekler mi?
Hiç, çocuklarınızı ya da eşinizi uyarmadınız mı? Anneniz babanız sizi uyarmadı mı?
Ben çok uyardım. Annem babam da beni çok uyardı..

Buradaki aile kavramının gerçek aile anlayışı ile bir tezat oluşturduğunu, yapılan onca yanlışlarla aile tanımına uymadığını çok iyi biliyorum.
Mübalağalı bir söz!
Katılmıyorum..

“ Övgüyle yetişen birer fidanız “

Sanıyorum, sizinle tomurcuk ve tomurcuk olmayanlar konusunda da aynı düşünmüyoruz. Büyümeye ihtiyacı olan ile artık büyüyecek mecali olmayan arasında bence fark vardır. Tomurcuklar her türlü özeni hak eder. Hatta onların dikeni bile batsa çok acıtmaz. Ama, değil sulanmayla; dibine hangi maddeyi koyarsanız koyun etki etmeyeceklere, üstelik kabul de etmeyenlere neden aynı hassasiyeti gösterelim ki? Su, hele çağımızda çok idareli kullanılması gereken bir değerdir.

“ Daima dostluktan, sevgiden yanız “

Cümle olarak düzgün kurulmuş bir cümle olmamakla birlikte ( “ sevgiden yanız “ ifadesi sanırım “sevgiden yanayız “ olacaktı ) işaret ettiği anlam ancak diyalog ve insan ilişkilerindeki; gerek fıtrî gerek dini gerek felsefi gerekse sosyolojik gerçeklerin huzur ve birlikte yaşamanın gerekleri olarak önümüze koyduğu ve olması gerekenler olarak değerlendirilmelidir. Bunu eğer meslek, sanat, edebiyat alanına indirgersek o zaman vay hâlimize! Musluğunuzu tamir ettirdiğiniz tesisatçının rekoru gevşek bırakıp evinizi su basmasından tutunda, Şehirler arası yolculuk yaptığımız otobüs şoförünün alkollü olmasına kadar bu hoşgörüyü sergileyebilecek miyiz?
Şahsen ben yapamam!

“Övgüyle yetişen birer fidanız”

Kimin fidan kimin ağaç kimin çınar olduğu tartışılsa da hiçbir fidanın övgü ile değil ancak özen ve itina ile yetişeceğine inananlardanım. Etrafındaki zararlı bitki ve dikenleri kesmek de gerekir. Bunu yaparken zamanla orağın ucu fidana değse de bunun o fidanın iyiliği için olduğunu hepimiz biliriz.

“Kırmadan hasadı saysaydın keşke!”

Bunu hasat bekleyenlere sormak sanırım daha doğru olacaktır. Eğer hasat bekleyenlerden olsaydım eğilip bükülmeyi öğrenenlerden olurdum sanıyorum.
Bu tavsiye de bana göre değil!

Eyvallah!