Dünyada çocuk olmak zordur, Türkiye’de çocuk olmak zordur, doğu-güneydoğuda çocuk olmak daha da zordur. Ve o coğrafyada çocuk fotoğrafı çekmek çok zordur. Çünkü çektiğiz her kare yüreğinizi kanatır ve çok büyük acılar verir. Ben doğunun çocuk yüzleri projesinde çok çocukla tanıştım ve onları fotoğrafladım. Her birisinin ayrı bir anısı ve ayrı bir hüzün ve acısı vardır.
Doğu ve güneydoğunun birçok yerinde çocuk fotoğrafları çektim. Çöplükte yaşayan ve ekmeklerini çöplükten çıkaran çocukları, çobanlık yapan çocukları, tarlada çalışan çocukları, pamuk tarlalarında çalışan ve kerpiç evlerde yaşayan çocukları, çadırda yaşayan göçer çocukları, dağda ve her türlü teknolojiden uzak çocukları, yalın ayak koşan çocukları, hayatları boyunca uçurtma uçurmamış çocukları, balon şişirmemiş çocukları, bisikletleri hiç olmamış çocukları…
Sekiz dokuz yaşındaki kız çocukların, evin bütün işlerini, bulaşık-yemek-evi süpürme…v.s. yapmaktaydılar. Küçük kardeşini uyutma, mama verme, su içirme işlerini de o çocuklar yapıyordular. Küçük yaşta büyük oluyordular, anne oluyordular. Çocukluklarını yaşamadan, çocuk olduklarının farkına büyük olduklarında anladıklarında…
Ülkemiz Birleşmiş milletler çocuk hakları sözleşmesinin altına imza atan ülkelerden bir tanesidir

Paşa İMREK