Gökkuyu yaylası da boydan boya ardıçlıdır,
Kol kanat gerdiği dağlarsa yalçın bakışlıdır,
Karababa Dağı almış karını bırakmaz ellere,
Duygu yüklü bulutlar hiç yol vermez yellere.

Rengârenk çiçekler açar, asi soğuk kavurur,
Rüzgâr ise tepeden tepeye, harman savurur...

Her ağaçta bir kuş öter her otta sevimli bir böcek,
İnsan bu mutluluğu görünce sevincinden ölecek.
Küresel ısınmadan yok olurken tüm mahlûkat,
Burada yaşam bulur, şükreden bütün kâinat.

Rengârenk çiçekler açar, asi soğuk kavurur,
Rüzgâr ise tepeden tepeye, harman savurur...

Mayısın ortasında da dağlar yarı belleme kar,
Yalçın dağlar enginlere haşin bakışlarla bakar.
Çamlar, ardıçlar boy boy dizilmiş baştanbaşa,
Kanat çırpar, meydan okur hırçın şu kara kışa.

Rengârenk çiçekler açar, asi soğuk kavurur,
Rüzgâr ise tepeden tepeye, harman savurur...

Göbelekler yurt edinmiş hep ağaç diplerini,
Evlek mantarı ise umutla bekler sahiplerini,
Mantarın da ocağı olmuş Gökkuyu Yaylası,
Ancak burada bulunur, mantarların en âlâsı.

Rengârenk çiçekler açar, asi soğuk kavurur,
Rüzgâr ise tepeden tepeye, harman savurur...

Mayısta madımaklar, sevgisini dile getirir,
Koyunlar, kuzulara kavuşunca buzu eritir,
Eriyen kar suları sel olur, dağı taşı inletir,
Rüzgâr sazı eline alıp ilahi müziği dinletir.

Rengârenk çiçekler açar, asi soğuk kavurur,
Rüzgâr ise tepeden tepeye, harman savurur...

Dağların karı çoktur, çeker sizi zirvesine,
Kekik kokusu kokar, çeker sizi haznesine,
Kuzûlaklar daim ekşitir suratınızı tadınca,
Yemlikler size moral verir mideye inince.

Rengârenk çiçekler açar, asi soğuk kavurur,
Rüzgâr ise tepeden tepeye, harman savurur...

18.05.2008
Gökkuyu Yaylası/Şarkışla-Sivas