ERENLER AĞACI
Köye her gidişimde ilk O görürdü bizi.
El sallardı çok uzaklardan.... Burçlar üzerine dikilmiş bayrak misali, Kup kuru dağlar üstünde simgeydi O... Yaz sıcağında kutup rüzgarlarıyla Serinletirdi kavrulmuş bedenlerimizi. Hoş geldiniz,güle güle der gibi, Yapraklarıyla selamlardı köye gelip gidenleri... Başımızda kavak yelleri, Dilimizde sevda türküleri, Koşardık gölgesine. İyi bir dinleyiciydi, Sırdaştı o ,tüm gençlere.... Bende sevdiğim kızın ismini İlk O’na söyledim yüzüm kızararak. Sanki özlemleri bitirecekmiş gibi, O’nun gölgesinde yaktım ilk sigaramı. Orada yazdım ilk mektubumu sıkılarak..... İlk dileğimi orada tuttum. Dilek ağacına bağladım mendilimi. Ne olur Allah’ım dedim, Çok seviyorum işte, Alın yazıma yazıver sevdiğimi.... Karşılamadı bu gidişimde. Vefasız değildim ya, Nedenini sordum soruşturdum... "O yandı "dediler. Bir yakınımı yitirmiş gibi dondum..... İçin için bir hafta tütmüş dumanı. Var mıdır O’nu yakanın imanı ? Dökselerde suyu üstüne Küsmüş bir kere dönmemiş yaşama..... Dostlarına küsermiş insan Küskün gitmiş Erenler Ağacı. Yaş kalan bir kaç dalıyla göz yaşı dökmüş. Taşıdığı sırları yinede vermemiş ellere. Sırlarıyla birlikte kül olup gitmiş... Küllerini rüzgarlar savurdu. Yanan o değil benim anılarımdı. Anılarım şimdi öksüz kaldı...... _______ MEHMET ASLAN _______ |
Küskün gitmiş Erenler Ağacı.
Yaş kalan bir kaç dalıyla göz yaşı dökmüş.
Taşıdığı sırları yinede vermemiş ellere.
Sırlarıyla birlikte kül olup gitmiş...
Küllerini rüzgarlar savurdu.
Yanan o değil benim anılarımdı.
Anılarım şimdi öksüz kaldı......
severek okudum güzel eserini kutlarım can dost selamlar saygılar,,,