Her ölüm bir yalnızlığı haykırmak için,
ecel cellatının kırbacını beklerken sırtında,
hayat ışığının bir nefeste,
sönmesi mi gerekir dünya ardında,
insana ölümmü yakın olmalı,
yoksa insan mı ölüme,
hangi zorlukta insan kendini tövbe içinde bulmalı,
hangi köprü yangınlarının üstünde,
ismini pişmanlığın denizine atmalı,
hep insan sevmek için,
yaşarken yaşamın sonbaharında,
hepte kış gelecektir,
elbette o hayat ayrımında,
o gitsede bu dünyadan yavaş adımlarla,
elbette gelecektir onun ardından,
dünyaya yeni sevenler koşarcasına,
ama hep yazılacaktır çizilecektir,
bambaşka düşler bambaşka hayaller,
onun aşk adına ödediği o ağır bedeller,
tutkunluğu anlatacaktır,
nemli gözlerle bıraktığı tüm düşleri,
bu dünyadaki o acımasız sevgisiz ölüşleri,
ama her biri anlatmak için onun gibi sevebilmeli,
sevgisi için gözünü kırpmadan canını verebilmeli,
işte o zaman esrari gibi seveceklerdir,
sevmenin nasıl bir ölüm olduğunu bileceklerdir...


esrari