Başladığım noktayı kaybedecek kadar hayatım kördüğüm,
tekrar geriye dönemeyecek kadar umutlarım sürgün,
yarınımı unutacak kadar yarınsız,
ölüm ile yaşama arasında kalamayacak kadar kararsız,
seslenme değme yüreğimdeki kanayan yaraya,
daha hayatındayken sen satarken beni üç kuruş paraya,
benim gözlerimde son bir ışık sözlerimde son bir ayrılık,
bak gidiyorum bilinmezliğe meydan okuya okuya,
sonsuza kadar dalmak için o sessiz uykuya,
bir merhaba demek için ölüm denilen o uzak ayrılığa,
yaklaşıyorum savrularak kanadı kırık kuş gibi,
ölmeden yaşamda unutulmuş gibi,
sevme üzülme beni düşündükçe,
geceleri her an o kabuslar uykunu böldükçe,
kendinde arayıp o acımasız katili,
üstlanme asla bu meçhul cinayeti,
kim bilebilirki gerçek ile yalan ayrımını,
o son sahne o son oyun perdesini,
kapatırken yüzüne tüm kapıları,
umutsuzluğun çaresizliğinde,
bir teselli yürek beklersen tam yanı başında,
kendine bir hayat seçersen aynı yaşında,
tekrar göremek için dua edersin o sevdiğin insanı karsında,
ama dönmüyorki gidenler bir daha geriye,
ölüme yaklaştıkça bir adım daha ileriye,
artık bir çıkmaz sokaktır ölümden ötesi,
çok zordur artık geriye dönüp sevgini söylemesi,
söylenmiyorki sevenler dünyadayken sevgileri yüzlerine,
bir hayat bakışı bile bırakılmıyorki yalandanda olsa gözlerine,
ne geriye dönebiliriz artık ne ileriye,
geldik artık sonunda o unutulmaz o iki seçeneğe:

ÜZGÜNÜM ÖLÜMÜ BEN SEÇTİM YAŞAM İSE SENİNDİR ARTIK...



esrari