şimdi gözlerimde gece gözlü bir kadın,
gözleri gece kadar kadar kör kadın.......göremez hir bir şeyi....

devrik zamanların
esmer tenli öksüz çocuklarıydık biz.
Mevsimsiz takvime işlenmiş şubat kadar yitik,
doruklara sevdalı rüzgarlar kadar asi,
ve bir okadarda asildik

Gölgesine sakladığımız baharlar gibi,
gözyaşımızın damlasına sakladık
sırrı çözülmemiş gidişleri,
içimizde büyüttük, haykırışımıza sebep dönmeyişleri

çahildik.
Tanımadık biz, Züleyhayı, Leylayı,Tamarayı
malabadide "Badi"nin, mevlanada "Şemş"in yüreğinde
ACEMİ şairlerin eksik dizelerinde yaşadık aşkı ve sevdayı
yarım yamalak...

katli vacip olsada sevdamız,
sadıktık,satmadık...
izin vermedik "gittikten"sonra,
ismini uğuldamayan hiç bir rüzgarın saçlarımıza dokunmasına
güneş elleri olmadan, güneşin ellerimize konmasına.

yüzü gittiği çoğrafyada saklı,yaşarken başka gözlerde,
kirpiklerimizde tek damla yaşla bekledik dönmesini
o soğuk gecelerde

uykusuz gecelerin koynunda,
ninnilerle büyüttük yokluğunu hiç sızlanmadan,
ve sağ çıkarmadık hiç bir rüyayı,onsuz uykularımızdan

harami bir sevdanın ellerinde tutsak,
sabaha sevdalı,ayla oynaşık yağmacı güneş gibi
satmadık sevdamızı iki yıldıza....
biz sevince işte ÖYLE sevdik...