böyle olmamalıydı
böyle terketmemeliydin beni
hiçe sayıpta varlığımı
gitmemeliydin ansızın
ilk bahara alkış tutan gönlümü
bırakmamalıydın bir kardelen çilesinde

oysa ki sen
rutubetli bir geçmişin
tozlu iklimlerinden getirilmiş
en nazenin çiçeğiydin ömrümün.
ve sen,gözlerine baharı kapattığım
çilekeş sevdamın sahibi.
ihanetle oyulan yüreğimin,son nefesteki ümitlerimin,
ve yokluğunla işlediğin cinayetin katili,
böyle terketmemeliydin beni.

sana uçurduğum son kuşlar
hala dönmedi gittiğin yerden
söyle yezid soylu
daha hangi zulme layık göreceksin beni.

oysa ben
unutulmuş bahardan alarak hüznümü
parçalanmış bir gökyüzünden
kanlı yıldızlar toplarım yarım kalan resmime
gündüzlere gem vurur gece
işgal eder uykuları
kabuslarım korkar rüyalarımdan
uzar kahır geceleri
kızaran gözlerimden avuçlarıma dökülürsün
çekilmez olur hasretin
çekemem
tahammül edemem yokluğuna
gölgeler düşer sabrıma
sabrım gölgelerde kalır

böyle olmamalıydı
ne düşler kurmuştum oysa
ne sevdalar hayal etmiştim
tan yerine ektiğim mutluluk tohumları
birgün nilüfer açar demiştim
düşler çalıntı çıktı
sevdalar kambur bir yük sırtımda
ve nilüferler
kan damlattı ufuklarıma

gitmemeliydin
alkışlar yok şimdi,kuşlar yok
gökyüzü paramparça
sabrım tükendi
tahammül edemedim yokluğuna
affet beni
gidişin bir ihanetti varlığıma
AYŞE IŞIK UYANIK