Hadi
Toplayalım çığlıklarımızı
Daha fazla ezilmeden düşlerimizin altında
Daha fazla avuntular didiklemeden onları
Yoksa içimdeki çığ
Umutlarımın içinden çoğalarak geliyor
Kurduğum hayalleri bozguna uğratmaya

Diye başlar yirmi dört sözcük
Bir menekşe sıkıntısında

Oysa bir tek menekşe temizler yaralarımı
Oysa ne kötüdür
Kendi tapınağında bile arınamamak

İçim
Dışım
Revir
Sanki en rahat yastık bir darağacı
Sanki yağlı bir urganla daha rahat nefes alırım
Sanki karanlığımdan damlayan zehirler diriltir beni

Eğer bir elek olsaydım
Acılarım düşmezdi biliyorum
Düşenler düşlediklerim olurdu
Zavallı elek

Oysa bütün çukurlar aynıdır
Aynı ırkın intiharlarıdır

İşte o yüzden
Böyle işte
Kurşun geçirmez bir şiir yazdım
Koynumda sancılarımla beslediğim
Derisi kalın cümlelerimle

Söz gelimi...