[

kalin ]

gece burumcuk yüreklerde elbise değiştirir




Hadi gece aç gözlerini aç ve gör
Kaç örtüsüz döşek serdin zavallı bedenlere
Gör ve ürper kaçıncı ayaklarda sallanan uykunun idamında düşler
Kimler zil çalan yalnızlıkla düşüyor damla damla
Siyah sürmeli ağıtları çığırıyor kaç yürek
Annenin göğsünde aranıyor kaç yürek ısısı



bir sıcaklık anne kadar samimi içten





Hadi aç kulaklarını gece aç ta duy sessiz sandığın sükuneti
Nasıldır karanlığın haykırışı
Uzaktan sessiz seslice yaklaşır
Kocaman bir çizik atar ses siyaha ağıtlar boyanır
Babanın sırtında annenin koynundan çıkar hayatın gecesi
Heceler dillenir gece aç kulaklarını ve dinle nasıldır
Sızmış zil zurna yürekler kaldırır yerden yinede gururları
Siyaha kızıl kelimeler pelte cümleler sığınır duy gece




kırmızı kadar siyah bazen gece hem üşür hem üşüdükçe yanar



Hadi gece aç ellerini sar koynuna bitmez tükenmez girdaplar
Bunca keşmekeşine az gri boya yaşamın dipsiz kuytularını
Onca evsiz fukara yüreklere aç gece kucağını
Anne kokusu sür estirdiğin meltemine bolca
Poyrazınla az baba heybeti okşa gece
Sırtını sıvazla ellerinle acıyan yüreklerin
Hadi gece bunca ihtiyacı olana düş
Ak yavaşça hüzünlenirken guruptan tana…





ışıklar söner yavaş yavaş karanlıktır evlerin duvarlarında aynalar