Evsizliğin Çocukluğu

kedere bıçak çekip jilet atarlar cehenneme
tinerle ovarak cesaretlerini
mideleri tenha düşleri lâl
acıya sallanmış bir çift zardır gözbebekleri

intihar marşıyla geçerler önümüzden
şiddet emzirir deve dikeni ömürlerini
hayatın ıskartasıdırlar
kan revan okunur tarihçeleri

kazınmış tenlerinden masumiyetleri
umutları alabora olmuş daha açılmadan denize
omuzlarına kimsesizlik kuşları konar
her dilde italik yazılır boyunları

: goncayken çürür evsizliğin çocukluğu

kopuyor şiir yoldaş..okuyanı da kopartıyor..öyle bir kasırga ki yüreğimin duvarlarını yıkıyor,son kalan masumiyet kırıntımı da şiddetine salıyorum..yeni küfürler icat ediyorum,kendini toplumun kader yazıcısı sananlara..tüm gelmiş,geçmiş ve yaşayanlara..toplumun kanayan yarası,diyorlar..asıl siz toplumun irin bağlamış yarasısınız..o çocuklar da sizin aynada gördüğünüz tek masum yanınız..evet aynanız onlar..
yürekten kutlarım devrimci şair..
sevgim ve saygımla..