(2001-2004)


SERKAN ENGİN



Yüreğinin Güverte Yolcusu

başımın demirbaş belası, kıdemli derdim
gözünü kırpmadan beni Aşk’tan aforoz ettin

şimdi güverte yolcusuyum yüreğinin
yani hem gemide hem dışında geminin
boynum her dilde italik yazılıyor
ama direnişte yüreğim

ellerim iki deli aygır
koşar dururdu teninin bozkırlarında
döver dururdu ağzımın kumsalını
bağrındaki çifte gürbüz dalga
ve bana mutluluğun başkentidir hâlâ
sınır dışı edildiğim yüreğin

Serkan Engin

Düşlük Dergisi
Kasım-Aralık 2001





Mütevazi Kırmızı

karanfil kırmızının en mütevazi hali
oysa sen gül’e meyillisin
ben kurşunkalemle çiziyorum hayatın altını
sen dolmakalem peşindesin

geri ver misketlerimi ve bez bebeklerini geri al
küstüm işte oynamıyorum repliğim burda bitti
yan yana bir yalnızlıktı bizimkisi
çünkü sen gül’e meyillisin
oysa karanfil kırmızının en mütevazi hali

Serkan Engin

Ağır Ol Bay Düzyazı
Sayı 7 Ocak-Şubat 2002





Iskaladıklarımın Toplamı

bak yârim gelen gene
baharmış hiç kapıyı çalmadan
gene istila ediyor park ve bahçeler
müdürlüğünü sevgililer
ve abiler gene koruma derdinde
kıta sahanlığını kız kardeşlerinin

bulutlar el şakası yapıyor damlara
sen yağmur diyorsun
keyifle poker oynuyor
kargalar dallarında çınarların, bilmiyorsun

seni görünce dili tutuluyor çakmağımın
kol saatim kolumu unutuyor
titriyor ilk sakal tıraşımı
olurkenki gibi ellerim, usulca
okşarken başından aşağı dökülen şelaleyi

ıskaladığım kızlar geçiyor
yüreğimim önünden boyunları bükük
ve hayatım toplamıdır ıskaladıklarımın

( yahu ben bu yaşa ne zaman geldim
aslında on sekizimde inecektim)

bayat simit tadında bi’ şey
sensizken yaşamak
ve hediyelik eşya
dükkanlarında ucuz romantizm

ey daha demlenmeden yüreğimi
erken açtığım yarim
Aşk beni kendime tamamlıyor
seni bana tamamlıyor Aşk
adını kenara çektiğimde adımın yanından
geriye kocaman bir yalnızlık kalıyor

sen bir papatya tarlası
gibi örtündüğünde üstüme
en işlek caddesidir yüzümün ağzım
bir dağ kaplanı gibi dolaşır
tepecik ve vadilerinde gövdenin

serbest stilde yüzüyorum
engin denizlerinde teninin
oysa ben lisedeyken, heceleyerek
öpüşürdüm kızlarla, en fazla
grekoromen sevişirdik, bizim ev
boşken, misafirliğe gittiğinde annem

şimdi bir karınca kolonisiyim
masmavi bir tulum giydirip yüreğime
avuçlarımda bir savaş madalyası
gibi taşıdığım nasırlarımla birlikte

yarim biz seninle çoktan seçmeli
bir hayatın emek şıkkıyız
kamulaştırılmış kaygılarımızla beraber
devrim desenli dünyayı
kucaklayan eldivenlerimiz

evlenme özürlü ve sevdalı işsiz
çocuklar geçiyor en geniş
meydanından yüreğimin, koro halinde
sövüyorlar kapitalizme detone olmaksızın

zaten herkes teğet geçti yüreğime
kimse demir atmadı
küçük bir yol kenarı lokantasıyım
hep gitmeye yazgılı konuklarım

bari sen gitme

Serkan Engin

Varlık Şubat 2002






Umudun Kızıl Konçertosu

hayatım hard rock senfonisi
koro şefi ölümün kronik kelebekleri
ki karaşın baştan aşağı ve sisli...
oysa ben kadife bir gitar konçertosu
gibi geçsin isterdim gençliğim

kalbim ki gizli gerillası yalnızlığın
kime kan(a)sam hep yarı yoldayım
ellerimde aniden solan zaman’ın zambakları
ezbere çizerim elbet hayal kırıklığının haritasını

kaldırımlara ceket giydirmek kadar zor
bazen katlanmak bu hayata
ama hiç mi nilüfer yetişmez bataklıklarda

bırak geçerse geçsin, aklının
en yumuşak kıyısından tatlı intihar
sen yine de çevir kalbini
umudun mavi kuşlarına
bir yezidi döner gibi
yüzünü güneşe

Serkan Engin

Varlık Şubat 2003





Blues ve Bülbüller

yine sabah çarpıyor yüzüme ve bahar
kanat çırpıyor damarlarımın içinde
bugün de B Rh pozitif
kanıyorum yeni güne, azar azar
intihar süsü verdiğim
sakal tıraşımla birlikte

bahçelerde blues söylüyor bülbüller
ve laleler horon tepiyor, birbirine
karışarak yapraklarındaki şebnemler
penceremden içeri papatyalar atlıyor
ki baharın önsözüdür papatyalar

top oynuyor düş çayırlarında
hergele serçelerle saksı kaçkını sardunyalar
barok bir barak okuyor dam üstünde saksağan
nasıl kıyar da vururum beline kazmayı

bugün havalandırıyorum bütün heveslerimi
kurumuş kederler dökülüyor kalbimden
seneye de görebileyim diye
iki numara büyük alınmış
düşlerle geçen çocukluğumla çarpışıyorum
bahar’ın köşesini döndüğümde

bugün ya bir imlâ hatası
var kalbimin seyir defterinde
kırıldı ya da tekerleği
kederin kara faytonunun
üstüme üstüme gelirken

Serkan Engin
2002 (şiirin yazım yılı)

Bireylikler
Sayı 5 Kasım-Aralık 2005
(şiirin yayımlanma tarihi)