Yeter ki sen götür de, başka diyara beni ,
Sensizlikte üşüdüm, yatırsan nara beni !

Çöl kesiyor denizim, bugün yine sensizim ,
Yok zaten başka adı, inan ki, kimsesizim !

Vururken yokuşlara, içim de onca yara !
Ben de şaştım bu işe, nasıl çıktım bahara ?

Eğer söğüt dalını, arı alır balını ,
Yükle, artık çekerim, bir ömür vebalını !

N’olur sakın okuma, hazindir benim öyküm ;
Bunca zaman olmadı, kendimden ağır yüküm.

Gördün, savurdum işte, bende kalan bir adım,
İçimde sakladığım, birde bu kör inadım !

Yıktım ağırlığımı, kolay artık yol almam ;
Her şeyi çekerim de, yokluğa dayanamam...

İster sarı giyin gel, ister görün alınla ,
İster çağlayarak gel, örtün mavi şalınla...

Hazırladım kendimi, sana bir şey demeden ,
Nasılsa göreceğiz, yokluğu istemeden.

Kim demiş ki sevgili, ancak kendine yardır ?
Su yürüdü dalıma, ne de olsa bahardır.

Bekleme ne olursun, hayat gitmeden güme !
Olanca varlığını, sersen şimdi önüme...

Kaç zaman oldu bilmem, ötmez oldu bülbülüm,
Sensizlik inan ölüm, nasıl gelsen kabulüm.




Hayrettin YAZICI