Ölüm korkusunun
Ruhumuza hazırladığı
Nefreti kazanmak için,
Asaletinden ödün veren
Fazilet sahibi insanlık,
Şeytanın saflarında
Cehennemi kovalıyor.

Zihninde hayaline bağışladığı
Küçük takdimlerin
Tehdit ettiği azim,
Merhamete karşı
İdaresi mümkün olmayan
Fikirleri haklı kılınca,

Akıl; zamandan
Yanlış istifade eden,
Kazanımların peşine düştü.

İtiraf etmeliyim ki;
Hırsın kıldığı tesir,
Nefsin icrasında
Farklı mevcudiyetleri
Egemen kılarak,
Şan ve şöhret olmanın
Peşinden koşan
Sahte, meşhur krallıklar doğurdu.

Zavallı bedenim ve aklım
Bu kâbus dolu dünyanın
Saçmalıklarıyla boğuşurken,
Heveslerinin emrinde
Zevk avcısı olmuş
Hayatlara daha ne kadar direnecek.

Düşünce çıkmazlarında
Teslim olmuş ruhumu,
Aydınlığa çıkarmak için
Güneş yırtınmayacak mı?
Kara bulutların ardından,
Yüz vermeyecek mi yeniden
Bu buz kesen intikam duygusu,
Bedenime öfke yüklü
Yeni damarlar açarken.

Mor halkalarla beslenen gözlerim
İbret dolu yaşama kilitlendikçe,
Mateme bürünmüş dünyanın derdiyle
Kayıp zamandan,
İnsanlığın kaybolan
Kurtuluşunu haykırıyordu her şeye inat.

Artık yeter;

Vicdan azabında yatırdığımız
Karanlığa gömülmüş çığlıkların
Kısılmış sesini duyun
Duyun da kaybolan ruhunuz
Yitirdiğiniz merhameti kucaklasın yeniden
Sakin ve huzurlu bir yaşam için.

Nevzat TAŞKIRAN
17-03-2010