1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1029
Okunma
mumun altındaki karanlığım ben
her yer aydınlık bir ben karayım
öyle ötesindeyim ki yaşamanın
umutlarımı bırakıyorum
göğün göğsüne
yeni yeni ekiyorum
güzel günleri yüzüme
sınırları belirlenmişti gülüşler imin
saklanıyordum vaat edilen umutlardan
ağız dolusu sevgi kusuyorum şimdi
çürümüş bir kalp çıkıyor içimden
kurumuş gül yaprakları
dökülüyor koynumdan
ellerim uzaklaşıyor artık ellerinden
ellerimde avuçlarım bomboş kalıyor
aklın hangi ızdıraba gebe
hangi vuslat yatıyor kalbinde
ah şimdi hangi gözdesin neredesin nerde
sen sevgiye hasret sonbahar yaprağı
sen yokluğun bende varlığı
sen elifimsi bir mum
ben altındaki karanlık
bilmez misin mum dibine ışık vermez
görünen sonumuz acı
sonumuz ayrılık
Cevap Yaz