Hayat ne garip anne ağlayarak başlar ağlayarak son bulur
Onca üzüntü, neşe bir kalp üzerine kurulur…
En son kara kaşlı yerine azraile vurulur
Biriken tüm dairler kısa ama uzun vadede burda durulur
Gün gelir Mecnun olursun gün gelir Leyla
Bir bakmışsın geriye kalamamışsın
Ama yaşamak her şeye rağmen güzel
Onu yaşamak icin sımsıkı tutuşur iki el
Nefes almaktan kaçma
her sabah ilk günün gibi hayata tekrar gel
Sev ki hayatı yaşamayı oda seni sevsin
Bir dilek verseler sorsalar bana hayatta en çok ne istersin
Cevabım öldükten sonra tekrar doğmak tekrar koyulmak
Yeniden yürümek yeniden anne demek tekrar bebek kokmak,mavi patiklerimi giymek,
baba olmak; isterim…
Bir kez daha sabahlara kadar en güzel düşleri kurmak
Tekrar 19 yaşımda aşık olmak delicesine sevişmek…
Yeniden elma şekeri yemek dudaklarım kıpkırmızı kesilene dek
Komşudan kiraz çalmak
Bir kez daha kendi kalemimle bir şiir daha yazmak
Yeniden Nurullah Genç’ten Siyah Gözlerine Benide Götürü okumak, isterim…
Tekrar tekrar İstiklal Marşı’mı kandan söylemek
Bi daha al yazmalımı dinlemek
Gözümü karartım kavgaya girmek
Uçurtmalar uçurmak yağmurdan kalan gök kuşağının altında,,
Uçurumun kenarında ölüme arkadaşlık etmek, isterim
Orta yolu bulmak sağa sola… sapmamak
Boş yere atıp tutmamak
Azraille kol kola gezmek başımı hoyratca hayata sallamak
Sesim kısılana dek seni çooook seviyorum demek isterim…

Hayat işte bu anne kelebek ömrü kadar kısa
Ama yinede güzel içinde Mustafa varsa
Yaşamak güzel güzel anne…..