meşgalem bir ateş
adı sen
uzatıyor sevgimi
sana olan her uzaklığım
önce aklımı uçurdum
peşinden kalbimi
bilmiyorum nereye uçtuğumu şimdi
kaçırıyorum seninle olmayan beni
sende unutup gidiyorum sevgiyi

her kanat çırpışı m
güneşin gölgesine
ardım uçsuz
önüm bucaksız
ama kalbim sana yakın
ne ben zannettiğin kadar sevgiye açım
ne de sen uzak...

aslında sevgidir acıtan ikimizi
o kadar güzel oynuyoruz ki
mutluluğu
bazen biz bile kanıyoruz
hayat hep sevdiklerimizi alıyor
yine biz kalıyoruz
sonra her şeyimizi alıyor seni ve seni...

sensizlik geç gelen yalnızlık
ben sende değilim artık
yağamıyorum sana
bi sevgi damlası bile düşüremiyorum
hep gözlerimde kalıyorum
varlığının içinde yoksunluğunla yaşıyorum

gelmene gerek yok şimdi
çünkü bende terkkediyorum beni
sayende
başka bambaşka yerlere göçüyorum
kurulmamış düşlere avuç açıyorum
sevgiyi sende unutup gidiyorum...