Gecede saklı ,senin varlığın
Varlığın ki ,gizemli gülüşler dağıtır
Göründüğü zaman eşkalime.

Beklerim ben de, günün ağırmasını
Senin geceyle tekrar gelmen için,
Sonra gece çöker , sen girersin ,düşlerime
Aydınlık suretinle , gülümseyerek ,
Dağınık saçlarınla yaslarsın başını omuzlarıma,
Sıcak ellerinle dokunursun yüreğime ,
Yüreğim ki buza kesmiş yokluğunla.
Dokunursun gözlerinle ,gözlerime
Yeniden aydınlatır gibi şafaklarımı,
Gelmen ne güzel birşey öyle ,hayalde olsa,

Oysa gün doğumuyla
Gideceksin biliyorum,
Gitme diyemiyorum onun için sana, ey gece saçlı sevgili
Nasıl ki her aydınlığın bir şafağı varsa
Her şafağında bir aydınlığı var ,biliyorum

Biliyorum ki ,
Birazdan güneş doğacak,
Ve sen, yine gideceksin usulca ,
aydınlığı fırsat bilip, ay ve yıldızlar gibi,
Öylece gözden kaybolarak,
Oysa ben hiç uyanmamayı ümit ederdim,
Senin olmadığın bir güne ,

Ama ,işte senin gün doğumuyla gitmen demek,
Başka hayatların da, yaşam bulması demek, aynı zamanda.
Onun için , yokluğunla yeniden doğan güne, selam olsun,
Seni kaybetsem de ,
Geceyi gündüze döndüren güneş ile.

Yaşar Çetinkaya
Malazgirt.