belki bir gün inanacaksın
seni ne kadar sevdiğime...
o gün ben yaşıyor olacak mıyım acaba?
ya son vaktin, son saatin
son tik takları, son gongu vurmuş olursa...!
ya gözlerim sana doyamadan
renksiz bir gri bakışa
solgun ve donuk
bir noktaya dalmış olursa...
kulaklarım aşk fısıltılarını
yeminlerini, inatlarını,
intikamlarını, isyanlarını
duymuyor olursa artık...
nasıl öğreneceğim o gün
bana inandığını...
söyler misin, nasıl!!!???
yoksa duymasam da olur o sözleri
dudağındaki o kıvrımları
gözlerindeki o isyanı
beni bir kaşık suda boğazlamak istediğini
ardından da oturup pişmanlıktan
hüngür hüngür ağladığını
görmesem de, duymasam da olur
biliyorum ki
sen beni ölesiye sevdin...
bunları tek tek
anlatmasan da
göstermesen de
acılarını kalbime salmasan da olur...
biliyorum çünkü...
biliyorum canım
hepsini biliyorum
senden önce seni tanıdım,
senden önce seni yaşadım çünkü...
seni bana öğretemezsin ki
bildiğim şeyleri bana nasıl öğretirsin.
yaşadım seni tanırken
yaşatacağın daha ne kaldı sevgilim...
isterdim ki
bunları bana
gözlerimde son anın yaşları sızmadan söyleyesin...
isterdim ki
gözlerim görmez olup da
gri renge dönüp
bir noktaya dalıp
donuk bakışlarımla
ağma insanlarca
bakmadan bana gösteresin...
şimdi geç oldu vakit güzelim
artık çok geç...
son vaktin son gongu çaldı..
yaşam tünelinin sonundan
sonsuzluk yolculuğuna geçiş bu...
haydi git artık
baş ucumda ağlamana gerek yok
o yaşlar nasıl olsa
benim için akmıyor şuanda...
başkası için ağlayan gözleri ben ne yapayım...
haydi git
uğruna ağladığın o başkasına git..
hiç değilse
onun dünyasını zehretme...
onun son vaktinin
son gongu çalmadı henüz...
unut,
yokum ben artık...

01. 03. 2010
Suat TUTAK
(Son Şiirlerimden)[