Gel gör ki, laf anlamıyor bu gönlüm...
Bunca yıllar
Bir ömür boyu
Başına gelmedik kalmadı
Sevgi için çalmadığı kapı da olmadı...
Göz yaşları
Seller gibi aktı pınarlarından
Nice ilkbaharını
yazını, sonbaharını, kışını
sevda uğruna kurban etti hep
Niye!?
Neden!?
Niçin?
Ömrünce ağlasın diye mi?
Gülmedi yüzü sevdadan yana...
Anlamadı, anlayamadı,
anlamak istemedi onu hiç kimse...
Nasıl güvensin şimdi insanlara?
Nasıl inansın?
Nasıl bağlansın?
Hepsi yüzüne karşı dost,
Hepsi
senden beklentilerini alıncaya kadar dost
Sonrası da hüsran...
Sırtını dönüp giderler.
Bir de sırıtarak gülerler giderken
Ne veda vardır
Ne de bye bye...
Hoş çakal diyen bile olmaz.
Bu mudur hayatın tek felsefesi???
YİYİP İÇECEK, DÖNÜP GİDECEK
HER ŞEYİ ANINDA UNUTACAK...
Öyle mi!?
Yazık...
ben böyle ilişkide yokum.
Kalp inlemedikçe
gönül sızlamadıkça
gözler ağlamadıkça
Yürek yanmadıkça
neyleyim o sevdayı?
Ne yapayım o sevgiyi?
her şeyiyle benim olmadıkça
gelip bir ömür
bende kalmadıkça
canımın canı olmadıkça
bana her an CANISIM demedikçe
Neyleyim dostlar,
neyleyim...

01..03.2010
Suat TUTAK
(Son şiirlerimden)