Hercümerç muzlim olan bir nisan gecesinde,
Tüm umutlarım yitirilmiş olarak bakıyorum kâinata.
H er taraf bir zindan zulmetin de besbeter,
N e ay. ne bir tek yıldız ışıldıyor masmavi semada,
Ne de bir dağ, bir ağaç gözüküyor o güzel doğada.
Her taraf zifiri gibi, her taraf zindan gibi,
Her taraf karamsar, kötümser geliyor bana ana.

Yitirilmiş umutlarımla bakıyorum güzel sılama,
Ama ne yazık ki, önüme engel olan dağlar var,
Görmek istiyorum. bir türlü göremiyorum onu.
İçimden o muannitleri toz duman edesim geliyor,
Lâkin bunu yapmak için kudretim yok ki...
Yapamıyorum, göremiyorum tabiatta hiç bir şeyi,
Artık bana her şey... Her şey olmuş bigane ana.

Yitirilmiş umutlarımla çevreme göz gezdiriyorum,
Ne gelen, ne giden, ne uçan, ne de bir havlayan var,
Her bir yan sessiz, sedasız. ümitsizlikle dopdolu,
Kendime müsavi bir arkadaş dahi bulamıyorum,
Sağıma bakıyorum, ümidi kesilmiş bir kişi,
Soluma bakıyorum, ümidi imha olmuş bir zat...
Hepsinin... hepsinin ümitleri hiç şüphesiz yitirilmiş,
Kendilerinden geçmiş bir halde uzanıyorlar,
Hayata dair bir istekleri yok belli ellerinde,
Hep intizar ediyorlar, o kahpe, o kambur feleğe,
Ve yitirilmiş umutlarla keşke gelmeseydik,
Gelmeseydik bu fâni, ezacı cihana diyorlar.

Evet... yitirlmiş umutlarımla bakıyorum hayatıma,
Hiç bir zindelik göremiyorum ötesi için ana...
Zira tüm umutlarım yıkılmış, yok olmuş içimde ...ANA...

KÜÇÜK OZAN(CML DMR)
VALİDEME MEKTUPLAR’dan


NOT: Bu şiirimi l972 yılında BALIKESİR LİSESİ"nde okurken kalmış olduğum VAKIFLAR ÖĞRENCİ YURDU"nda gripten rahatsızlanmam dolayısıyla kaldırılmış olduğum BALIKESİR DEVLET HASTAHANESİ"nde yazmıştım .