topraktan filizlendiğim an’dan beri yeşil
yasak elmayı sunduğumdan beri aşık
ateşin ortasında yandığınca
kendinle barışık,
gözlerinden dolu yağmurları yağdırıp
yüreklere sel bastıracak kadar ıslak…
kadınım ben... kadın...



toprağın olduğu kadar ana…
yüreğe yük sayılan
tüm çürümüşlükleri
sineme alır,
bir değirmen gibi öğütürüm
sonra
başak başak fışkırtırım bağrımdan
zenci,beyaz
esmer,sarışın
müslüman,hristiyan
tüm çocuklarımı
umudumun ak sütleriyle emziririm
toprağın olduğu kadar ana’yım
ve kadınım ben… kadın….



Eteklerine zilleri takıp
Dünya dertlerine alkış tutturacak kadar çengi…
Ruhumu yalınayak çingene ruhlarıyla
ateş üzerinde raksettiririm..
göğün peçesine saklayıp üzüntülerimi
Kelebek kanatlarına asarım sevinçlerimi
Dikenlerini yüreğime batırıp
Gülün en güzelini saçıma takarım
Kızılcık şerbeti doldururken kadehime
Kadınım ben… kadın…



Bakışlarımla dağları ufaltıp
Ellerimin arasına aldığım kadar taş,
Taşları ceplerimde biriktirdiğim kadar duvar…
bazen smyrna’yım
geçip duvarlarımın arkasına
binlerce yıl sesime gel diyecek
sessizliğin nefesindeki daveti beklerim…
bazen taştan hayatımın arkasına
hapsedip yaşayamadığım sevdamı
duvarlarımın çatlağından
aşk diye narçiçekleri açtırırım
hintli güzeli anarkali gibi…
kadınım ben… kadın….



Ellerim tırmıklarını kullandığı kadar bereketli
Efendisinin aşkını
yüreğinde kutsallaştırdığı kadar sultan
vatan sevdasını çiçek gibi
başına taç yapacak kadar savaşçı…
kendimi geçer bir efsane olurum
93 harbinde anaların anası nene hatun
istiklal savaşında onbaşı halide
balkan harbinde fatma seher
ateş hattına atılan tayyar rahmiye
şehadet şerbetini içen süreyya sülün…
bir olurum,bin olurum,binlerce olurum
atam’ın izinde,türklüğümü korurum
çünkü,
kadınım ben… kadın….



Canan KARATOĞMA