Mısraların içinde, talihsizin biriyim.
Henüz yazamadığım, şiirin şairiyim.
Gönlüm derde aşina ,avutamadım daha,
Miadını doldurmuş bir ömrün seheriyim.
Takvimlere hüznümü, anlatamadım daha,
Henüz yazamadığım, şiirin şairiyim


Doğrudur saçlarıma, yıldızları taktığım.
Gözlerimdir her ufka, emanet bıraktığım.
Anılar kanatırken bütün damarlarımı,
Çoktur sabaha karşı gemileri yaktığım.
Kimse bilmez hicrana yenik baharlarımı,
Gözlerimdir her ufka emanet bıraktığım.


İflah olmaz düşlerin, hep oyunundayım ben.
Sonu meçhul yokuşun, neden koynundayım ben.
Bir garip burkuntuyum rüyadan arta kalan,
Harab olmuş bir şehrin istasyonundayım ben.
Şarkıların ruhuyum, süzülen dudaklardan,
Sonu meçhul yokuşun, neden koynundayım ben.


Yorgun düşen yılların, alnındaki teriyim.
Her gecenin yılmayan korkusuz neferiyim.
Kimse bilmez uykunun, gözümde solduğunu,
Bazen caddeler boyu gezen bir serseriyim.
Bilirim yalnızlığın kaç adım olduğunu,
Her gecenin yılmayan korkusuz neferiyim.


Enkazları yaşadım, aklın firarlarında.
Gezginim, seferiyim; umut diyarlarında.
Melâli yudumlayan dûalara aşığım,
Canıma canlar kattım, intihar yarlarında.
Sonsuzluğa uzanan denizde bir kayığım,
Gezginim, seferiyim; umut diyarlarında.


Nereyedir bu gidiş , ne getirecek yarın?
Cevapları bendedir sorduğum soruların.
Gönül kapım açıktır, asumanlara kadar,
Kokusunu duyarım yüreğimde baharın.
Felaha ulaştırır, yürüdüğüm sokaklar,
Cevapları bendedir sorduğum soruların.


Ey ruhum! Neden böyle alabora oldun sen.
Vardır her şeyde hikmet, arkasını bir görsen.
Karanlığın sonunda, bir aydınlık yok mudur?
Ne olur sanki bir an, huzura eriversen.
Yoksa keder sinene saplanan bir ok mudur?
Vardır her şeyde hikmet, arkasını bir görsen…




…………………………………...……Mürsel Emre Doğan...05 Mart 2010 , İstanbul…