1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1888
Okunma
Tohumların doğurur beni,
Vuslatının arka penceresinden.
Ekinlerin habis bir küheylan.
Toprağındaki nefesin batıl ,
nefesin hınç.
Nefesin kirli,
kipkirli.
Şimdi ekinlerinin arasında bir Kibelesin.
Koca Memelerinde örseliyorsun hayatını.
Ve didaktik üçlemelerinde boşluktasın.
Suya bakışın statik ,ellerini açmışsın doğal ark yoluna,
arkana bakmadan tapınıyorsun .
Sağına soluna koşuyorsun ayakların yalın,
Çok yalın.
Vesveseli çorak topraklarında üstün başın humuslu.
Kendine faydan çok, faydalan kendinden.
Şimdi bana öykünüyorsun.
Benim koca memelerim yok ,
Sana yok,
Ona yok,
Bana yok.
umut KURU
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz