Hep doğru söylerse ağızdaki dil
Dürüstlük insana mahşerde kefil
Sırası gelince konuşmayı bil
Kalbe huzur veren hitap olmalı.

Şairin gönlüne ilhamlar gerek
Doğruluk yoluna varmalı erek
Vur benim içinde tele diyerek
Âşığın sazında mızrap olmalı.

Yol uzun, hal çetin, izler karışık
Bir yanar, bir söner nefiste ışık
Hırs ile tevekkül kalmaz barışık
Küsmeyi bilmeyen ashap olmalı.

Kalbine fesatlık salmamak için
Dünyevi arzuyla dolmamak için
Boş gezene kalfa olmamak için
Çalışan baltaya bir sap olmalı.

Tebessüm ederek her zor koşulda
Hoşgörü bilmeli önce akılda
Muhabbet bağına uzayan yolda
Dostların bastığı türap olmalı.

Verdiğinden fazla nasihat alıp
Vecize olmalı dudakta kalıp
Hem gönülde, hem de elde açılıp
Hiç kapanmayacak kitap olmalı.

Âlem hor görünür kimi gafile
Üç günlük dünyada gurur nafile
Kibirden arınmış bir gönül ile
İnsan ayırmadan ahbap olmalı.

Kimsenin aklında bırakma neden
Çıkmasın sözünden yalan ve dümen
Muhatap olanlar şüphe etmeden
Sorulan her şeye cevap olmalı.

Öyle doğru ol ki, eğilsin yanlış
Haram yolda yapma kimseyle yarış
Fayda etmez artık en son yalvarış
Mahşer-i Huzur’da hesap olmalı.

Emin ZEYBEK
27 Ocak 2010 - Bursa