Düştüm yine çamurun ortasına bahar diye,
Hayata takıldı ayağım,
Belki de hırsıma,
Hayallerime de olabilir,
Sana da.

Sen miydin ayaklarımdan tutunan,
Yürümeyeyim diye yolumda,
Ben miyim şimdi ayaklarının dibinde
Ve kir pas içinde.

El değmemiş umutlarım,
Şimdi kan karası ve çamura bulanmış.
Erkekler ağlamaz biliyorum,
Zaten ağlamıyorum,
Sensin gözümden düşen damla damla.

Sessizliğin yankılanıyor şimdi odamda.
Çok sendelendim ben,
Senden önce senden sonra,
Hayat yolunun çamurunu iyi bilirim,
Taşını ve dikenini.
Yokuşunu ve inişini.

Damla damla düşürdüm gözümden,
Bir zamanlar sevdiklerimi.

Yıkılmadım!
Düştüm yalnızca yere,
Yuvarlandı ruhum derinlere,
Bakma sen kan revan içindeki yüreğime,
İlk hançer değil saplanan göğsüme.

Bekleme şimdi beni,
İzleme sensizliğin izlerini,
Yüzüne vurmam hissettirdiğini,
Erkek gibi erkek yalnız çeker çilesini.
Hiç kimseye çiğnetmez acısını ve sevgisini.
Madem çiğnedin benliğimi,
Ardına bakma artık sevgili,
Eski sevgili,
Kendini eskitmiş sevgili…