Bağırmak istiyorum uzamına tüm uzayın,
Haykırmak ciğerlerim parçalanıncaya dek
Ve ağlamak sonra geriye kalan her ne varsa.
En yaşanılası yerinde elveda demek hayata,
Şu sıkıcı hayatıma…

Çürümeye mahkum edilmiş bedenim,
Ruhumun orospu dehlizlerinde gezinirken,
Şuh bir kahkaha yükseliyor gönlümden,
Yalancı bahardan başkasını tanımasa da,
Bahara açıyor en mahrem yerlerini yüreğim.

Bu ne şaşkınlık, bu ne ahmaklık,
Bu ne kolpa bir yaşam ömrüme süzülen?
İsyanım var ruhumun çeşmekeşliğine,
Kanlı ya da kansız devirmek istiyorum tabularımı,
Bir an önce defnetmek tabutlarımı.
Ölmek belki de hiçbir şeyi düşünmeden.

Gülüşümün gamzelerinden nefret ediyorum artık,
Saçlarıma düşmüş aklardan,
Vicdanımın esaretindeki gönlümden,
Hala bitmeyen acı çekme faslından.
Kırılganlığımdan sonra, utangaçlığımdan.
Kurallarından dünyanın,
Lanet olası yasalarından.
Bitmek tükenmek bilmeyen yaslarımdan,
Nefret ediyorum.

Bu bedene bu ruh sığmıyor artık,
Haykırmak istiyorum hayata,
Yıkıp dökmek ne varsa,
Bağlı kalmamak artık bu kabusa…